BENİM SEVMEYE VE YAZMAYA ENGEL ACILARIM VAR

Kısaca yazmak istedim;
içinde bulunduğum karmaşıklığın hep bir ismi olsunda ben iki cümleyle açıklasam.. çok istedim..nedense sırf buyüzden başladığım her cümle bir diğerine gebe kaldı.. bir çok kez daha iyi söylenmiş bir kaç cümlenin ardına sığındım, yazmasam iyi dedim kendime,boşa harcanmış hiçbir şeyi sevmem.. ama bakıyorumda elimde boşa yaşanmış çok yılım var..
nasıl olmuşta geçmişler dimi? hep aynı olur zaten söylerlerde inanmazsın;inanasın geldiğinde çoktan elinden kaçmış olur..
bişekilde ortalık nasıl olduğunu anlamadan karışmıştır,o kargaşada geçmiştir işte..

büyüdünya kalbim şimdi sen tüm bu olanlar içinde nasılda hayıflanarak söylersin biliyordum tüm bunları diye,ha bide sıkılır küçük görürsün ya seni yöneten beynini; ama öyle değil işte çok zamanım oldu benimde sana söz geçiremediğim.. hatta bırak yazmaktan yaşamaktan utandığım acılarım oldu.. şimdi acil anlar için saklıyorum onları...

"benim sevmeye engel evcil acılarım" var diyen yılmaz erdoğan misali..

benim sevilmeyede engel vahşi acılarımda var üstelik...
ne yani şimdi ben durup durup depresyona giriyorsam ve yazmaya bile engel bir hayatın tam ortasındaysam neolmuş...

bloğuma adını verdiğim kayboluşların ortasında kelime bulamayabilirim..
fakat bulduğum bişey var ;
ruhum dar sokaklarda,ben ardından yetişemedim..
sonunda niye koştuğumuda unuttum..
bulamadım...