ELLERİM BÜYÜK BENİM

minik bir kuş gibiydi kalbi
minik bir kuşunki kadardı kalbi
soğukta tir tir titrerdi
hoş sıcaktada öleydi ama,
hep bi heyecan vardı içinde
hep bi umut yaşamayı sağlayan,
yanlış anlamayın kendini değil
sizi yaşama bağlayan.
halbuki ellerim hep büyük olmuştur benim
doğduğum günden beri
küçük şeyler için yetenekli değillerdir..
bilmem ben nasıl korunacağını bir tüy tanesinin
yada tutamam bir kum parçasını avuçlarımda
kaba olduğumdan değil beceremediğimden
anlamadığımdan belki de.
bir minik kuş kalbini nasıl tutsun bu eller yakışır mı? yaşatır mı?
özgürlüğü bilmem ben evet
kapkara bi karanlıktır benim bağrım
kendini hapseder, dokunanı iter
iki kişi için değildir bu mahkumiyet
sadece benim içindir.
tel örgülü küçük pencereden
gökyüzüne bakarım hep
hayal ederim sadece ben özgürlüğü
sadece hayal ederim kuşları
sahip olmak için değil bakmak için varım ben
izlemek için...
öyle karanlıkki benim içim
nasıl yaşar o minik şey orda
solmaz mı ağlamaz mı?
tıkanmazmı minicik kalbi
büyük bi yalnızlık bu benim yaşadığım
kalabalıklar içinde
kurtulmak için çırpındığım
kurtulmaktan kaçtığım...
minik bir kuş gibiydi kalbi
minik bir kuşunki kadardı kalbi
soğukta tir tir titrerdi
hoş sıcaktada öyleydi...
bir gün girdi pencereden
göstere göstere inat ede ede
minik kanatları havalandırdı tozlarımı
bu mu dedim, işte bu dedim
serinliğim gitti, sıcağım bitti...
o kadar korktumki
o kadar iyiydiki ve o kadar narin
her zaman yaptığım gibi yine seyrettim onu
dokunamadım ki tutamadım ki
ellerim büyük benim büyük ve kaba
gücünü bilmezler hacmini bilmezler
o yüzden dokunmadım ona
git dedim gitmedi gitmesini istemedimde zaten
küçük bir kuş gibiydi kalbi
küçük bir kuşunki kadardı kalbi
soğukta tir tir titrerdi
hoş sıcaktada öyleydi.
git dedim gitmedi
yalnızlığım çağırdı sonra
ben gittim...